ನನ್ನ ಮಗನ ಮೊದಲ ಹಾಡು

ಹೇಳಬೇಕೆನಿಸಿದ್ದು...
ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿರುವ ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕತೆ  <creativity > ಯನ್ನು ನೋಡಿ ಬೆರಗಾಗುವ ಎಷ್ಟೋ ಸಂದರ್ಭಗಳು ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒದಗಿವೆ.  ನಾನು ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ  ಅಂದ್ರೆ ಸುಮಾರು ೭ ನೆ ತರಗತಿಯಿಂದ ಹಿಡಿದು... ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳನ್ನು  ನೋಡಿ ಅವರನ್ನು ತೀರಾ ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಿ ಹಲವು ಬೆರಗು ಮೂಡಿತ್ತು... ನಾನು ಕಲಿಸಿದ ಎಷ್ಟೋ ಹಾಡು ಅವರ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಬೇರೇನೋ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದೆ. ಕಲಿಸಿದ  ಹೆಜ್ಜೆ ಏನೇನೋ  ಬೇರೆ ಹೆಜ್ಜೆಗಳಲ್ಲಿ  ನರ್ತಿಸುವದನ್ನು ನೋಡಿ ಅಬ್ಭಾ ಎಂದಿದ್ದೆ... ಈಗ ಮನೆಯ ಮಗುವಿನಲ್ಲಿ ನೋಡುವ ಸಂದರ್ಭ .... ವಾಹ್... ಎನ್ನುವ ಸಮಯ... ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಹೆಗ್ಗಣ ಮುದ್ದು ... ಎನ್ನಿಸಿದರೂ ಸರಿ... ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು... ನಾನು ಈ ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ನಾನು ಭಾವನೆಯ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುವವಳು ....
ನಾನು ರಚಿಸಿದ ಕವನ :
ಚಂದಮಾಮ ಚಕ್ಕುಲಿಮಾಮ
ಅಲ್ಲಿ ಯಾಕೆ ಕುಳಿತಿರುವೆ ಇಲ್ಲಿಗ್ ಬಾರೋ...
ಹಣ್ಣು ಕೊಡುವೆ... ಹಾಲು ಕೊಡುವೆ
ಓಡಿ ಬಾರೋ....
ಮಗುವಿನ ಬಾಯಲ್ಲಿ:
ತಂದಮಾಮ ... ಚನುಮಾಮ
ಇಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ  ಆಕೆ...
ಹಾಲ್... ಹಣ್ಣ ಮಮ್ಮ < ಮಮ್ಮ ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ ಅಂಥಾ >
ಕೂಉಕಾ  ಬಾಲೋ....<ಕುಳಿತುಕೋ>
ಖಾಲಿ... ಇಲ್ಲ...< ಎಲ್ಲಾದರೂ ಚಂದಮಾಮ ಬಂದರೆ ಅಂಥಾ ಖಾಲಿ ಅಂತ ಹಾಡಿನ ತುದಿ>
ನನ್ನ ರಚನೆ:
ಮಮ್ಮ ಬಂದಳೇನೆ
ಪಪ್ಪಾ ಬಂದರೇನೆ ...
 ಇದು ನಾನು ಅವನು ಹಸುಗೂಸು ಇರುವಾಗ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಅದು ಅವನ ಮನದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಯೂರಿದ್ದು ಈ ರೀತಿ :
ಮಮ್ಮನೆನೆ ಪಪಾನೆನೆ ಪಾಪುವೇನೆ
ನೆನೆ ನೆನೆ
ಪಪ್ಪಲೇನೆ<ಚಪ್ಪಲ್>
ಬೌ ಬೌ ವೇನೆ
ತಾರ್ ಏನೇ<ಸ್ಟಾರ್>
ಅಜ್ಜ ಏನೇ.......
ಹೀಗೆ ಅವನ ನಿಘಂಟಿನ  ಬುಟ್ಟಿಯೊಳಗೆ ಸೇರಿರುವ ಪದಗಳೆಲ್ಲ ಸೇರುತ್ತಿವೆ.
  
                               ಮಗುವಿನ ಜೊತೆ ...ಮಗುವಾಗುವ    ಮನಸು      
                               ಚಂದ್ರಿಕಾ ಹೆಗಡೆ